وضعیت آموزش بالینی از دیدگاه دانشجویان دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی تهران

زمینه و هدف : ارتقای کیفیت آموزش بالینی، مستلزم بررسی مستمر وضعیت موجود، شناخت نقاط قوت و اصلاح نقاط ضعف است. این مطالعه با هدف تعیین وضعیت آموزش بالینی از دیدگاه دانشجویان پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی تهران صورت گرفت. روش­کار : در این مطالعه توصیفی در سال تحصیلی 84-83 از کلیه دانشجویان ترم آخر کارشناسی پیوسته پرستاری و کاردانی مامایی (250 نفر) خواسته شد که پرسش­نامه­ای 36 سؤالی را به­صورت خود ایفا تکمیل نمایند. یافته­ها : مهم­ترین نقاط قوت آموزش بالینی بر اساس میانگین نمرات به­ترتیب مربوط به "حضور به­موقع دانشجو در بخش" (06/89)، "حضور به­موقع مربی در بخش" (05/85)، "رعایت پیش­نیاز­های دروس کارآموزی" (5/82)، "برخورد مناسب مربی با دانشجو" (1/74)، "علاقمندی مربی بالینی به کار"(92/73)، " سابقه کار بالینی مربی" (1/73) و مهم­ترین نقاط ضعف آموزش بالینی به­ترتیب مربوط به "استفاده از وسایل کمک آموزشی در محیط بالینی" (84/9)، "تعداد کافی دانشجو در بخش" (91/14) و "وجود امکانات رفاهی" (68/19) بودند. نتیجه­گیری : گرچه برخی از ابعاد عرصه­های آموزش بالینی خوب و عالی است، اما تقویت جنبه­های مثبت و اصـلاح نقـائص مـی­توانـد گامی مؤثر در راستای ارتقای کیفیت آموزش بالینی باشد و با ارزیابی­های مکرر عرصه­های بالینی و مقایسه وضـعیت موجـود بـا وضـعیت قبل و یا بعد، نقاط ضعف و قوت مؤثر در آموزش بالینی شناسایی گردد.